Repelsteel

Deze Repelsteel is anders.
Iedereen weet dat hij Repelsteel heet.
Elke vettige Repelsteel is er ene teveel!

Voor de oude koningin haar laatste adem uitblaast heeft ze nog één wens; laat mijn jongen toch trouwen met een rijk meisje. Haar zoon heeft ook maar één wens; laat mij een heel speciaal meisje trouwen waar ik mee kan lachen en kindjes maken.
In sprookjes gaan wensen in vervulling, daarom zijn het ook sprookjes.
De nieuwe jonge koning vindt een meisje, Marie, dat niet alleen speciaal is en lacht met zijn grapjes maar, volgens haar vader de molenaar, ook goud uit stro kan zingen. Marie is hopeloos en boos op haar vader omdat hij zo’n idiote leugens over haar aan de koning verteld heeft. Als de koning merkt dat zij helemaal geen goud kan zingen dan zal hij haar nooit meer willen zien en ze is echt verliefd op hem. Hopeloos en alleen zit ze tussen bakken vol stro.

Zware voetstappen kondigen de komst van een Repelsteel aan. Deze Repelsteel moeder is heel boos. Ze komt naar de molen van de molenaar om wraak te nemen. Die idiote molenaar heeft haar baby gestolen. Niets is zo gevaarlijk als een boze Repelsteel. Marie wil vluchten maar de Repelsteel krijgt haar te pakken en wil haar vermoorden. De molenaar heeft zijn kind, nu wil hij de molenaar zijn kind. Marie is in paniek en beloofd de Repelsteel een ander kind, haar kind, het eerste koningskind. De Repelsteel is akkoord en tovert al het stro om in goud. Nu kan Marie trouwen met de koning van het land.

Zo zijn deze koning en zijn koningin verliefd, rijk en zonder zorgen. Ze kussen en krijgen een baby. Willy heet hij. Ja, zo fijn kan het leven zijn in een sprookje.
Spijtig dat er in het Zwarte Woud die levensgevaarlijke, vettige Repelsteel nog zit. Het blijft een wraakzuchtig en kom-uw-belofte-na monster, zonder genade…
Hij wil nu maar één ding: baby Willy!